Od zarania dziejów ciągnęło ludzi do wody, widać to wyraźnie poprzez rozkład największych miast. Kraków i Warszawa nad Wisłą, Gdańsk nad Zatoką Gdańską, Poznań nad Wartą i tak dalej. Oczywiście to zjawisko historyczne podyktowane było względami praktycznymi, a dzisiejsze ciągoty wyrażają wczasy nad morzem czy jeziorem. Nic w tym dziwnego uwzględniając jakie bogactwa niosą ze sobą wszelakie zbiorniki i cieki wodne. Nie bez powodu ogrom zwierząt żyje w ścisłym związku z wodą.

Powszechnie uważa się przecież, że życie zaczęło się w wodzie. Nie śmiem w to wątpić, bo nawet młode ssaków rozwijają się w wodzie przez kilka tygodni czy miesięcy.

Oczywiście nie tylko o rozmnażanie przecież tutaj chodzi.

Taki nartnik poluje na wodzie, ale sam też bywa ofiarą, nie mówiąc już nawet o rybach, które są wręcz symbolem religijnym, kulinarnym, kulturowym czy co komu jeszcze do głowy przyjdzie.

Do czego zmierzam. Gdzieś na Dolnym Śląsku w dolinie płynie rzeka.

Po obu stronach tej niepozornej rzeki można naliczyć ponad 285 stawów w których hoduje się karpie, ale które też są rezerwatem ptactwa wodnego i błotnego.

Stawy nie byle jakie, bo największy z nich ma powierzchnię 283ha! Tutaj o nim jednak nie wspomnę, bo opowiem nieco o kompleksie edukacyjnym w pobliżu Rudy Sułowskiej. Oczywiście jak już wiadomo, będzie to opowieść z obiektywu, a i mocno niekompletna, gdyż zwiedzanie Doliny Baryczy wychodzi mi baaardzo powoli, bo przez kilka godzin miewam problem pokonać 1 kilometr. Świadczy to zdecydowanie o wrażeniu jakie może wywołać to miejsce.

Wystarczy wypatrzeć mewę i śledzić ją przez jakiś czas.

Nie wiem czy to taki ich zwyczaj, ale często można zauważyć, że gdy mewa upoluje rybę nie leci w krzaki by spokojnie ją zjeść,

tylko pokazuje wszystkim pobratymcom swą zdobycz może dla draki? W każdym razie już po chwili rozpoczyna się pościg. Mewy te wyglądają na młode, więc co w tym dziwnego?

Natomiast gdy dorosły chce nakarmić swe młode na ogół robi to tak:

Po czym młody pokarm łyka.

Można się przyglądać godzinami, bo rodzic perkozów dwuczubych nurkuje co chwilę po nową rybę i dopiero zmrok kończy spektakl.

Często wszystkie te ptaki pływają i latają obok siebie, przez co w jednym miejscu można prowadzić kilka obserwacji.

Zdecydowanie zwracają na siebie uwagę łyski swoimi widowiskowymi, acz bardzo szybkimi nurami.

Coś tam sobie wyłowi i zje,

albo zostanie napadnięta przez młodego i deser przejdzie koło nosa.

Czaple i bociany rzadko ruszają się z miejsca, mimo to warto poczekać dowolną ilość czasu by zobaczyć któregoś w locie. Istna rewia mody, choć bez przebierania i makijażu.

Bez obaw, nie zabraknie też klasyki jak rodzina łabędzi,

czy krzyżówki.

Rybitwy szaleją w powietrzu, bo to bardzo szybkie i zwinne ptaki,

ale wybór jest zdecydowanie większy.

W końcu jednak zapada zmrok,

szpaki szykują się do nocy,

bo gdy na niebie pojawia się księżyc zamiast słońca…

…niektórzy idą spać…

Główna