Sobótka czy też noc świętojańska to najkrótsza noc w roku, która w dawnych wierzeniach stanowiła ważne wydarzenie. Dla mnie też to było ważne wydarzenie, gdyż pojechałem w Dolinę Baryczy obserwować życie tej krótkiej nocy.

Oczywiście aby nastała noc, musi skończyć się dzień, a o tej porze roku zmrok zapada powoli i późno.

Jak widać nad wodą latają już nietoperze, ale po niebie ciągle snują się ptaki.

Gdy już ptaki zajmują swe noclegownie, nietoperze robią się na prawdę śmiałe i momentami trudno je zliczyć.

Z racji iż słońce o tej porze roku nie chowa się zbyt głęboko za horyzontem, mówi się o jasnych nocach, a tę akurat uraczył dodatkowo księżyc i choć świecił nisko nad horyzontem jak to latem, to tworzył bardzo miły nastrój.

Mimo nocy nie ma co liczyć na ciszę, szczególnie wśród stawów.

W mroku można dostrzec np jelenie, choć ja ich nie widziałem, a dowiedziałem się o nich oglądając zdjęcia 🙂

Noc się jednak wcześnie kończy i choć słońce nie pojawia się nagle, to zza horyzontu pięknie rozświetla niebo i o godzinie 3 zaczyna robić się jasno.

Na tyle jasno, że ptaki się budzą przed wschodem słońca by skończyć pielęgnację nim wstanie dzień.

Gdy kaczki z młodymi wypływają z ukrycia, wschód słońca jest tuż tuż.

Niektóre ptaki są zdecydowanie niecierpliwe i na żerowiska wylatują już przed wschodem słońca.

Gdy to w końcu wschodzi, zaczyna się prawdziwa wędrówka ludów, przepraszam – ptaków.

Oczywiście nie wszystkie odlatują…